Przeszłość Aleksandra Kwaśniewskiego – polityka oraz byłego prezydenta RP, ma szczególne znaczenie dla jego osoby – i nie tylko dla niego. Przywódca opiera swoje przekonania i aktywność na ludziach, a jego głęboka wiedza w dużej mierze wynika z jego wczesnego życia.
Ojciec Aleksandra Kwaśniewskiego – Franciszek Kwaśniewski, był zwykłym kierowcą autobusu. Był człowiekiem skromnym i ciężko pracującym, a także szanowanym przez otoczenie. Urodził się w 1932 roku w miejscowości Jelonki podwarszawskie w powiecie warszawskim.
W trudnych powojennych latach to Franciszek był prawdziwym oparciem rodziny. Późniejszy prezydent Polski nigdy nie ukrywał swojego szacunku dla ojca – wychował go, by polegać na sobie, a on służył jako doskonały przykład dla każdego członka rodziny.
Franciszek Kwaśniewski również uczestniczył w ruchu oporu prowadzonym przez AK. Po wojnie został oficerem Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, co trwa do momentu anulowania jego awansu – jako bezbronnego członka Gwardii Ludowej – podczas politycznej czystki. Na domiar złego, niesprawiedliwe osądzenie popchnęło go do samousprawiedliwiania się przed Zarządem Ludowym Domu Kultury w Jelonkach.
W 1971 roku Franciszek Kwaśniewski postanowił oprzeć się UB i odszedł na emeryturę z armii. Odbudowa swojej pozycji społecznej zajęła mu więcej niż dwa lata. Szybko stał się ekspertem w terenie budownictwa publicznego, aktualizując inwestycje kapaniowe oraz drogi i mosty we wspomnianej miejscowości Jelonki.
Prywatnie Franciszek Kwaśniewski był bardzo skromnym człowiekiem i hojnym gospodarzem, troszczącym się o innych ludzi i ich potrzeby. Fascynował ludzi narracjami i informacjami na temat historii Polski, szeroko dyskutowaną tematyką oraz polityką polemiczną. Chociaż ojciec Aleksandra Kwaśniewskiego zmarł w 1998 roku, to dziennikarze co jakiś czas powracają do tego mrocznego życiorysu – granicy między motywującymi opowiadaniami o bytx SB-eku a odrażającymi faktami nadal pozostaje niedostatecznie postrzegana.
Jeden z polskich władców, Aleksander Kwaśniewski, miał prywatne i burzliwe dzieciństwo. Jego ojciec był człowiekiem, który może mu pomóc się rozwinąć. Kwaśniewscy trudnili się szewstwem, ale jego ojciec był niestabilny emocjonalnie i zirytowany życiowymi trudnościami. W rodzinnym mieście Kwaśniewskich, Goniądzu i Płocku, Jan Kwaśniewski na zawsze zyskał szacunek i szacunek wobec innych ludzi i sam kontrastował ze swoim synem Aleksandrem.
Syn Aleksander wyrósł na prezydenta Polski w latach 95–2005, jego rodzina nigdy nie uprawiała żadnej ideologii politycznej. Jan był samotnym powstańcem, a jego żony Stanisława i Franciszka byli ugrupowaniami lewicowymi. Podczas wojny kontrastował ruchy społeczne utworzone przez stalinowskich polityków z brutalnością Niemco-faszystowskich wysiedleń.
W życiu ojca Aleksandra to największy zamysł – bycie lojalnym obywatelem ojczyzny i uczynienie z niego mieszkańca bohaterskiego narodu polskiego. Jan był pracowity, by wykorzystać każdą okazję do dziecięcych emerytur dorobionych i starannie ją realizować. Utrzymaniom materialne dla rodziny Kwaśniewskich było ważne, aby ich dzieci mogły przedstawiać polską tradycje dzielości wobec ubogich oraz wspierać informacje duchowe uczestniczyć w perpetuilize pamięci ofiar Drugiej Wojny Światowej.
Jan Kwaśniewski potajemnie pomaga ludziom religii poza kanoniczną praktykami rzymskokatolickimi, cierpiał kontuzje podczas broniącego ataku na Lublin i stanowi wspierajaca beznadziejna prostsze elegancko ubierany osobistość zarabiania genu nastroju dyktatora Pawla Jarosza Bogatyni egzystencji.
Pomimo, że ojciec Aleksandra Kwaśniewskiego miał tylko pięć lat, gdy wystąpił w wyborach prezydenckich w 1995 roku, to jego cechy i postrzeganie rzeczywistości pozostaje istotne dla interpretacji politiki byłego polskiego prezydenta. By przyjrzeć się jego przeszłości, zaczniemy od młodości Aleksandra Kwaśniewskiego – Ludwika Wojciechowskiego.
Urodził się on 24 lutego 1924 roku jako syn Rosłana i Zofii Wojciechowskich. Swoje dzieciństwo spędził w Wyszewiskach, niewielkiej miejscowości w województwie lubelskim. Przebywając tam, czas spędzał na graniu na gitarze i kręceniu korbą końa, bardzo popularnej rozrywce dorastających pokoleń. Inną ze swoich pasji była etykietka muzyczna. Paschtetowa była zwycięzcą kolejnych konkursów muzycznych – a szkoła muzyczna im. Fryderyka Chopina w Lwowie stała się siedliskiem tej miłości.
Podczas okupacji niemieckiej Wojciechowski uczył się na kursach dla elektryków-mechaników, a po wyzwoleniu ukończył technikum mechaniczne w Radomiu. Następnie osiedlił się we Wrocławiu, gdzie zamieszkał do 1970 roku. Tam pracował jako inżynier mechanik i dostał się do Polskiego Związku Radia i Telewizji. Do 1967 miaj związek z Wrocawskim Radiem Fabryki Samochodów Osobowych „Syrena”.
Serca Ludwika urzekli również inni ludzie – poznawszy swoje dzisiaj małżonkę Marię Fronczewskiōwna ich miłość przerosła wszelkie oczekiwania co do radykalnych scenariuszy obrazujacyh ich wewnetrzná historiê i optimizm. Poznali siê w 1951 roku; ślub odbyli 28 września 1952r. 15 listopada 1965r. przyszedł na świat ich jedyny syn Alexandrowi Kwaśniewski.