Aleksander Kwaśniewski to znane nazwisko w polskiej polityce i kulturze. Były prezydent ma skomplikowaną genealogię, a jego ojciec może być przykładem tego, jak ubogim może być los człowieka.
Kwaśniewski urodził się w 1952 roku jako syn wdowy, Zofii z Kopeć. Jego ojciec, Stanisław – robotnik – zginął w roku 1942 podczas ofensywy sowieckiej na terytorium Polski. To dopiero początek historii Aleksandra Kwaśniewskiego i jego rodzinnego losu.
Jak opowiada sam pochodzący z Ostrołęki były prezydent, życie jego matki nie było sprzyjające. Tuż po wojnie Zofia musiała bowiem samodzielnie zajmować się rozwojem syna i późniejsze wychowanie i wykształcenie stoi u podstaw sukcesu Aleksandra Kwaśniewskiego.
Należy uznać, że upadek każdego człowieka jest skazanym na przeznaczenie? Aby odpowiedzieć na pytanie trzeba sięgnąć do dramatycznej historii Zofii oraz jej męża. Dwoje ludzi, którzy musieli naprawić chaos czasu wojny – albo samotnie albo ze sobą – doświadczali i budowali sprawiedliwą przyszłość dla samego siebie oraz swojej rodzin.
Skomplikowane uwarunkowania losowe okazały się szanse dla Aleksandra Kwaśniewskiego – z bardzo skromnych początków osiągnął on ogromne sukcesu zawodowe i polityczne. Autentyczność nazwiska Kwaśniewskich udokumentowana jest dziś po prostu kupieniem ich historii: Były Prezydent RP piastujący rodzinne stanowisko aż po siedem lat!
Wniosek jest taki: mimo utrudnionego startu i skazanego na przeznaczenia losu można przekroczyć granice, jeśli skorzysta się ze sprawdzonego marzenia oraz solidnego biznesu wiary i inteligencji. I na tym etapie to marzenia Stanisława i Zofii spełnia się dziś w postaci synowej prezydentury ich syna.
Zmagania ojca byłego prezydenta Polski Aleksandra Kwaśniewskiego, Edwarda Kwaśniewskiego, do ostatnich dni jego walki z chorobą nowotworową są przepełnione dramatyzmem i trudnymi decyzjami. 88-letni Edward Kwaśniewski miał trudne życie i skomplikowaną historię – w wyniku wojny musiał opuścić swój dom w dzielnicy Bemowa w Warszawie, ponieważ wiązało się to z jego przeznaczeniem.
Edward był powstaniec warszawskim i po II Wojnie Światowej przeszedł do ruchu oporu politycznego, biorąc udział w kampaniach politycznych bezpartyjnego Ruchu Społeczno-Kulturalnego ZBoWiD. Przebywał poza granicami kraju, aby uciec przed politycznym prześladowaniem, a także brać udział w obradowaniach ONZ w Genewie oraz w szeregu debat, które dotyczyły Polski.
Następnie pracował jako reżyser filmów dokumentalnych, aby dotrzeć do rzeszy mieszkańców PRL, a jednocześnie ukazać trudne tematy z tamtych czasów. Jego film „Księga Moje Życie” prezentuje rozbudowaną podróż poprzez jego osobiste życie i drogę od wiktoriańskiego Warszawy aż po Komunizm i Nowa Współczesność.
Jego biografia życia stanowi najbardziej fascynującą część jego dzieciństwa i młodości – syna skazywanego na los emigranta, który musiał udać się do Szwecji, gdzie po latach spotkał swoją żonę – Barbarę Abecką; symbolem dobra i cierpliwości wobec losu, a także punktem odniesienia dla jego trzech synów, w tym Aleksandra – byłego prezydenta Polski.
Ziarnka piasku zbierane z różnych etapów hisotrii Polski tworzą mozaikę, która prowadzi nas do dnia dzisiejszego; fragment piktogramu, który zachowuje się w Pamięci społecznej Polaków dowodzi pokonywania przeznaczenia oraz losu.
Edward był innowacyjnym myślicielem i filozofem spraw rodzinnych codziennych filozofii – symbol Dawcy Generacji i Obywatela Niestrudzonego – skazanego na fortel przeznaczenia Aleksandra Kwaśniewskiego, który mancypował troskliwość ojcowskich decyzji w odleglejszych walkach o Swobodny Ruch Obywatelski.
Aleksader Kwaśniewski, pierwszy po 1989 roku prezydent naszego kraju, to jedna z najważniejszych postaci w historii Polski. Historia jego ojca okazuje się być równie niezwykła, wzbudzając w nas wiele pytań. Skazany na przeznaczenie? Los ojca Aleksandra Kwaśniewskiego to intrygujące zagadnienie.
Jan Kwaśniewski urodził się w Białostockiem. Jako 15-latek wstąpił do Armii Berlinga i walczył od 1939 roku do 1945 , biorąc udział m.in. we wrześniu 1939 roku i bitwach pod Monte Cassino. Po zakończeniu II Wojny Światowej, rodzina Jan przesiedliła do Warszawy.
Podczas wiktorii Kiszczaka w stanie wojennym Jan był jednym z głównych przywódców „Solidarności” i po aresztowaniu organizacja pod jego kierownictwem dawała prawdziwy opór tej parias komunistycznej dyktatury. Po kilku miesiącach działalności w 1981 roku Jan Kwaśniewski trafił do więzienia i siedział tam dwa lata.
Los nie nalegał na Jana. Po opuszczeniu więzienia został oskarżony o szerzenie szerzenia „antysowieckich haseł” i został skazany na lat 10 więziency. Kontrowersyjnego finału procesu i osadzenia Jana nikt nawet nie miał odwagi obronić w Europejskim Trybunale Praw Czuciowych.
Być może los był silniejszy od prezesa „Solidarności”: Jan Kwaśniewski nigdy nie opuści więziecia… Przeznaczeniem Jana Kwaśnieiwskiego okazało się rodzinne sierocenstwo jego starszego syna – Aleksandra, chodzi też o kształtowanie charakteru Aleksandra, który mógł pokonać trudności i stać się prezydentem Polski.
Koncepcja skazywania na przeznaczenie dotknęła również losu Aleksandra – dzięki temu, co przeszed jego ojciec stał się on czulszym czlowiekiem, aktywnym uczestnikiem politycznego życia i jednym z bohaterów naszej polityczne historii. Bardzo ciężko stwierdzić, w jaki sposób by pasmo tragedii Jana Kwasniewskiego odbiło się na losach Aleksandra i jego dalszej karierze. Mimo to ważne jest dla nas aby odnotowac ten dramatyczny okres nasze historii i odpowiedzieć sobie na pytanie: czy split fates naprawdę istnieje?